جوراب شلواری – یا جوراب ساق بلند یا نایلون یا جوراب شلواری که دقیقاً یکسان نیستند اما اغلب به جای هم استفاده می شوند – یکی از آن لباس هایی است که بی ضرر و بی اهمیت به نظر می رسد، اما در واقع یک تیر برق غول پیکر نسلی، شغلی و فرهنگی است.
برای زنان در یک سن خاص، آنها به سادگی از جوراب شلواری نگین دار را همیشه استفاده می کنند و خود برای دنیا هستند برای دیگران، آنها نمادی از سرکوب زنانه از مد افتاده و قوانین جنسی منسوخ هستند.
آنها دقیقاً یک کمربند یا کرینولین نیستند، اما آنها از نسل آن خط ژنتیکی هستند: لباس های زیری که به زنان بسته می شود تا بدن آنها را بپوشاند و آنها را برای افراد خارجی “قابل قبول” کند.
آنها همچنین، البته، به گرم نگه داشتن پاهای شما کمک می کنند و شاید از چسبیدن دامن ها جلوگیری کنند، اما این معامله است.
در واقع، اگر زمانی می خواهید در طول یک مهمانی شام، بحثی پر جنب و جوش شروع کنید، موضوع جوراب شلواری را مطرح کنید.
حتی زمانی که آنها نامرئی یا رنگ پوست هستند، هیچ کس در مورد موضوع بی طرف نیست.
اگر بخواهید، به سادگی مورد مگان مارکل را در نظر بگیرید.
درست پس از ازدواجش، زمانی که او هنوز نشانه تغییر در خانواده سلطنتی بود و امیدها برای مدرنیزه شدن زیاد بود، او با همسر جدیدش در جشن تولد 70 سالگی شاهزاده چارلز با لباس عاج، کلاه همسان و شلنگ رنگ پریده ظاهر شد! اینترنت غرق شد و بینندگان زیادی در جوراب شلواری نشانه ای از خفه شدن او را دیدند، درست زمانی که پاهایش خفه شده بودند.
با این حال، چند ماه پس از ظاهر شدن جوراب شلواری، خانم مارکل به صحبت پایان داد و در یک اجرای خیریه با لباس کوتاه تاکسیدو و … بدون شلنگ شرکت کرد! انقلاب ، انبوه تماشاگران را تشویق کرد.
