بابلیان باستان اولین مردمانی بودند که صابون ساختند به گزارش soaphistory.net ، دستور غذای آنها برای چربی های حیوانی، خاکستر چوب و آب حکاکی شده در ظروف سفالی پیدا شده است که قدمت آنها به 2800 سال قبل از میلاد باز می گردد.
مصریان باستان دستور مشابهی برای صابون لجن دریایی بیز ابداع کردند که از آن برای درمان زخم ها، بیماری های پوستی و شستشوی شخصی استفاده می کردند.
رومی ها نیز صابون می ساختند، اما تا قرون بعدی دوران روم بود که صابون برای بهداشت شخصی استفاده می شد قبل از آن، صابون ابزار پزشک برای درمان بیماری ها بود.
دستور اولیه صابون هزاران سال است که تغییر نکرده است هنوز هم ترکیبی از چربی یا روغن با یک قلیایی – نمک یونی پایه – و آب است.
وقتی این مواد به نسبت مناسب ترکیب شوند، فرآیند شیمیایی به نام صابون سازی را طی می کنند که منجر به صابون می شود امروزه مردم از دو روش برای ساخت صابون استفاده می کنند: فرآیند سرد و فرآیند گرم.
در فرآیند سرد، محلول لیمو در دمای اتاق (هیدروکسید سدیم در آب) با روغن حیوانی یا گیاهی مخلوط می شود همانطور که مواد با یکدیگر واکنش می دهند، مخلوط غلیظ شده و گرم می شود قبل از اینکه خیلی غلیظ شود، مخلوط را در قالب ریخته و در آنجا جامد می شود و فرآیند صابونی شدن کامل می شود.
آخرین مرحله این است که اجازه دهید صابون به مدت چند هفته بماند یا خوب بماند، که اجازه می دهد آب اضافی موجود در مخلوط تبخیر شود به گفته انجمن صابون دست ساز و آرایشی ، این باعث می شود صابون سفت تر شود .
فرآیند داغ روش سنتی و قدیمی تر برای ساخت صابون است و به منبع گرمایی خارجی نیاز دارد مواد در حین مخلوط شدن حرارت داده می شوند که سرعت فرآیند صابون سازی را افزایش می دهد.
