کفش نیلوفر آبی چینی برای پاهای بسته، ۱۹۱۱، موزه کودکان ایندیاناپولیس.
دانیل شوئن ، CC BY-SA معرفی کفش های فتیش در اواخر قرن نوزدهم بُعد دیگری را به تجربه دردناک اما لذت بخش کفش ها آورد.
کفش پسرانه شیک فتیش با بلندی پاشنه‌های اغراق‌آمیز تعریف می‌شد: با کفش‌هایی که پا در اینجا به سلاحی مرموز و در عین حال قدرتمند تبدیل شد.
برای مثال، در سال ۱۹۱۰، مجله پورنوگرافی با هسته نرم Photo Bits یک داستان سریالی منتشر کرد: پگی پاجت پتنت فلج کننده پدال اینها پاشنه ۱۸ اینچی بودند.
در یک کفش باریک و بسیار بلند، پا احساس درد شدیدی را به همراه داشت که با لذت هیجان‌انگیز کردن تخیل پوشنده و ناظر متعادل می‌شد.
علاقه به کفش‌های فتیش با انبوهی از ادبیات عامه پسند در آن زمان حمایت می‌شد که بیشتر به ارتباط کفش‌ها با شهوانی دامن زد.
این کفش‌ها به یک معنا نمایانگر عینیت بخشیدن به زنانگی بودند و بعداً به عنوان استعاره‌های توانمندسازی یا تبعیت، بحث ادامه‌دار بین کفش‌ها را شعله‌ور کردند.
این نمونه های تاریخی کفش ممکن است افراطی و حتی مضحک به نظر برسند.
اما همه آنها برای بازتاب طیفی از معانی مختلف فرهنگی و اجتماعی طراحی و پوشیده شده بودند.
از طریق ارائه یک تاریخ طولانی، مهم و گاهی عجیب و غریب، V&A نشان می دهد که چگونه کفش ها – اگرچه ممکن است بیهوده یا مضحک به نظر برسند – به عنوان یک موضوع جدی برای ارجاع فرهنگی درک شده اند.
امروزه کفش‌های افراطی طراحانی مانند Christian Louboutin بخشی از فرهنگ اصلی است.
زنان هنوز اغلب آماده تحمل درد برای لذت هستند
هفته مد پاریس، پایان برنامه‌ای را که تقویم پرمجموعه‌ای از نمایش‌های کت واک بوده است، اعلام می‌کند.
مجموعه‌های مورد انتظار طراحان برای پاییز/زمستان ۲۰۱۵ فاش شد، روندهای جدید مورد توجه قرار گرفت و چرخ تجاری برای فصل آینده مد بار دیگر به حرکت در آمد.
